فیلم مستقل به چه معنا هستند؟
فیلم مستقل متعلق به یک ژانر خاص نیست. فیلمی به عنوان فیلم مستقل شناخته می‌شود که خارج از استودیوهای بزرگ و سرمایه‌های کلان و انبوه تولید شده باشد. فیلم مستقل هیچ تاییدی از سوی استودیوهای معتبر فیلم یا شبکه‌های تلویزیونی ندارند و معمولاً توسط فیلمسازان مستلقی ساخته می‌شوند که خارج از این سیستم کار می‌کنند. استودیوهای بزرگ به طور معمول دارای بودجه‌های کلانی هستند اما فیلمهای مستقل معمولاً با بودجه کمتری نسبت به تولیدات اصلی ساخته می‌شوند و سازندگان فیلمهای مستقل بیشترین کنترل را بر روی تولید و توزیع فیلم خود دارند. استودیوهای بزرگ و خط اصلی کنترل تمام جنبه‌های تولید و توزیع را بر فیلم دارند.
عبارت “فیلم مستقل” در اصل به روش‌های تولید و توزیع اشاره دارد و به شهرت یا تجربه‌ی فیلمساز کمتر توجه دارد. فیلمسازان مستقل ایده‌هایشان را به روش خودشان اجرایی می‌کنند و به جای متعلق بودن به سیستم سنتی استودیوهای فیلم، آزادانه فیلم خود را می‌سازند. این تنوع در دنیای فیلمهای مستقل معمولاً به داستان‌سرایی منحصر به فرد و نوآورانه منجر می‌شود. فیلمسازان مستقل یک طیف گسترده‌ای از استعدادهای نوظهور تا کارگردانان معروفی مانند دیوید لینچ و ادگار رایت هستند که زمانی فیلمساز مستقل خوانده می‌شدند.
از مزایای ساخت فیلم مستقل می‌توان از این موارد نام برد:
- «آزادی خلاقیت»: فیلمسازان مستقل امکان دارند بدون دخالت استودیوهای فیلم، به ساخت فیلمی که با ایده‌ها و تصوراتشان هماهنگ است، بپردازند. این آزادی خلاقیت به آنها امکان می‌دهد داستان‌سرایی جسورانه و مستلقی را تجربه کنند.
- «دیدگاه بدون محدودیت»: برخلاف فیلمهای تجاری اصلی، فیلمسازان مستقل ملزم به ترجمه طراحی‌ها و ایده‌های خود به صورتی که به مخاطبین عمومی یا دنباله‌روی بازیگران ستاره هستند، نمی‌پردازند. این به این معناست که آنها می‌توانند به سبک‌های خاص یا اکتشافی پی‌ببرند که ممکن است در تولیدهای بزرگ با بودجه کلان جا نیافتاده و پذیرفتنی نباشد.
- «داستان‌سرایی نوآورانه»: فیلمهای مستقل اغلب از مرزهای داستان‌سرایی سنتی عبور می‌کنند. کارگردانان می‌توانند با ژانرها، ساختارهای داستانی متفاوت و زیبایی‌شناسی بصری متنوعی تجربه و خطا کنند که در نهایت به ساخت فیلمهای نوآورانه و متفکرانه کمک می‌کند.
- «بیان شخصی»: فیلم‌سازی مستقل به کارگردانان اجازه می‌دهد که بازنمایی از باورها، تجارب و دیدگاه‌های شخصی خود داشته باشند. این امر نگاه آنها را به عنوان یک وسیله‌ی قدرتمند برای داستان‌سرایی و نقد اجتماعی و سیاسی جهت می‌دهد و نگاه شخصی را به نگاه جمعی گره میزند.
- «بودجه‌های پایین‌تر»: اگرچه این ممکن است محدودیت به نظر بیاید اما بودجه‌های پایین می‌تواند به خلاقیت بیشتر در فیلم سازی دامن بزند. فیلمسازان مجبور به پیدا کردن راه‌حل‌های نوآورانه برای چالش‌های تولیدی به شیوههای جدیدی شده که منجر به فیلم‌سازی با فرم و خلاقیت متفاوتی باشد.
- « فشار تجاری کم»: فیلمهای مستقل هدف و تلاش برای کسب سود مالی و تحریک اذهان عمومی برای اقتصاد صنعت سینما ندارند. تمرکز اصلی معمولاً بر کیفیت هنری و داستان‌سرایی قرار دارد که می‌تواند منجر به تولید فیلمهای متفاوت و ارزشمند شده که دارای تاثیرات تاریخی باشد.
- «مخاطبین خاص»: فیلمهای مستقل می‌توانند به مخاطبان خاص یا گروه‌هایی که توسط تولیدهای بزرگتر فراموش شده‌اند، اختصاص داده شود و به آنها فرصتی برای شنیدن داستان‌ها و صداهایی که اغلب نادیده گرفته شده‌اند، بدهند.
به طور کلی، آزادی در خلق، نوآوری در داستان‌سرایی و امکان روایت داستان‌های در حاشیه و عدم وجود محدودیت‌های تجاری از اصلی‌ترین دلایلی هستند که بسیاری از فیلمسازان را به دنیای سینمای مستقل جلب می‌کند.
در واقع انتخاب فیلم‌سازی مستقل اجازه می‌دهد که بیشترین کنترل را در انتخاب ایده و خلاقیت و نوآوری در فرم و مفهوم داشت و تیمی از افراد با اندیشه‌های مشابه ساخت. برخلاف همکاری با استودیوهای بزرگ فیلم که ممکن است در مورد تشکیل تیم کمتر انعطاف‌پذیر باشد، فیلمسازان مستقل دارای آزادی بیشتری در انتخاب همکاران خود هستند. این شامل تهیه‌کنندگان مستقل تا بازیگرانی که وابسته به سینمای مستقل هستند، میباشد.
«بخشی‌هایی از ترجمه یادداشتهای آموزشی سینمای مستقل “بی‌بی‌سی مستر بریتانیا”»
بخش‌هایی از ترجمه یادداشتهای “سینمای مستقل چیست؟ “
«بی‌بی‌سی دسامبر دو هزار و بیست و دو »
